مشاور مدیریت دانش

صاحب نظران دانش را به دو دسته تقسیم می‌کنند: دانش صریح و دانش ضمنی

« نوناکا» و نویسندگانی دیگر از جمله «پولانی» دانش تصریحی را دانشی می‌دانند که می‌توان آن را به سادگی نوشت یا بیان کرد و در پایگاه داده‌ها ذخیره کرد. این نوع از دانش را می‌توان فرم داد و به صورت یک فرمول علمی و یا کتابچه راهنما بین افراد سازمان منتشر کرد. دستورالعمل‌ها، مقررات، قوانین، رویه‌های انجام کار، آئین‌نامه‌ها، شرح جزئیات و ... که به صورت رسمی در بین افراد سازمان به آسانی قابل انتقال هستند همه دانش تصریحی به حساب به عبارت دیگر دانش صریح یا آشکار دانشی است که به آسانی قابل انتقال می‌باشد و می‌توان آن را به کمک یک سری از نشانه‌ها مثل حروف، اعداد و ... در قالب نوشته، صدا، تصویر، عکس، نرم افزار، پایگاه داده و ... مدون و کدگذاری کرد؛ به همین دلیل به اشتراک گذاری دانش صریح به راحتی امکان پذیر است. معمولاً دانش صریح در سازمان‌های ودجا به شکل اسناد حاصل از فعالیت های تحقیقاتی، مستندات تولید یا تعمیرات، قوانین، رویه‌های کاری، برنامه‌های روزمره و ... در می‌آیند که بر اساس آنها هر یک از کارکنان به انجام وظایف خود مشغولند. می‌آیند.



معنای دانش



دانش = اطلاعات + تئوری + تجربه



اطلاعات دریافتی از کتابچه‌ها، گزارش‌ها و آموزش‌های



مربی؛ تئوری‌های آموخته‌شده در دانشگاه ها؛ و تجربه‌ی عملی، این‌ها دست به دست هم می‌دهند تا خلبانی تربیت شود که بتواند با یک هواپیمای سبک بپرد. وقت نوبت پرواز با هواپیمای جت می‌رسد، همین چرخه‌ی یادگیری با استفاده از فناوری پیشرفته‌تر تکرار می‌شود. این همان فرایندی است که در آموزشگاه‌های رانندگی به "آموزش رانندگی" و در زمین ورزش به "تمرین" معروف است. برای این‌که کسی بتواند از عهده‌ی کارهای پیچیده‌تر برآید، ترکیبِ اثر‌بخش این سه عنصر بسیار اهمیت دارد. اگر یکی از سه عنصر ـ خواه اطلاعات، خواه تئوری و خواه تجربه ـ لنگ بزند، فرایند یادگیری ابتر می‌شود و "دانش" لازم به‌دست نمی‌آید. بنابراین، وقتی ما توان‌مندی سازمانی را به عنوان "حاصل جمع دانش اعضای سازمان" توصیف می‌کنیم، بر این معنا اشراف داریم که چنین دانشی از طریق فرایندهای مکرر یادگیری در بیرون یا درون بافت خاصی که آن را "سازمان" می‌نامیم، به‌‌دست آمده است.



توان‌مندی سازمانی = حاصل جمع دانش اعضای سازمان"



مدیریت دانش



دانش نو به ‌طور کلی از سه راه به‌دست می‌آید:



1- تحقیق و توسعه،



2- انتقال فناوری، و



3- هم‌کاری‌های فناورانه (در قالب سرمایه‌گذاری‌های مشترک و برپایی کنسرسیوم‌های تحقیقاتی)



نوناکا (1991) مطرح می‌کند که شرکت‌های موفق شرکت‌هایی هستند که به طور پیوسته برای حل مسایل جدید و ناآشنا دانش جدید خلق می‌کنند، آن را به طور گسترده در سرتاسر سازمان پخش و به سرعت به فناوری‌ها و محصولات جدید تبدیل می‌کنند. مدیریت دانش: شیوه‌ی شناسایی، در اختیار گرفتن، سازماندهی و پردازش اطلاعات جهت خلق دانش می‌باشد که پس از آن توزیع می‌شود و در اختیار دیگران قرار می‌گیرد تا برای خلق دانش بیشتر بکارگرفته شود.



"مدیریت دانش همانا به‌اشتراک‌گذاری دانش جهت خلق دانش جدید است"



تماس: کورش اخگری 09121899129