نرم افزار ساخت تصاویر آناگلیف
هشدار پلیس: لطفا پیش از انجام معامله و هر نوع پرداخت وجه، از صحت کالا یا خدمات ارائه شده، به صورت حضوری اطمینان حاصل نمایید.
انسان برای تفسیر بهتر از هر موضوعی نیازمند درک بهتری از آن پدیده است. این تفسیر محتاج تسلط به تمامی ابعاد وجودی می باشد . ما همواره برای تشخیص بعد اول و دوم یعنی طول و عرض مشکل چندانی نداشته ایم ؛ اما مشکل اصلی در تشخیص بعد سوم است از این رو بشر همیشه تلاش کرده که دید بهتری نسبت به بعد سوم داشته باشد ؛ یکی از نتایج این تلاش ها ابداع روش آناگلیف بوده است که در مقاله پیش رو سعی در معرفی این روش تشخیص بعد سوم داریم.
آناگلیف (Anaglyph) ، استریوگرام قابل تشخیص با عینک دو رنگ
آناگلیف ها تصاویری مسطح هستند که در صورتی که با عینک ویژه با شیشه های رنگین از دو رنگ متفاوت (مثلا سبز و سرخ ، یا سرخ و آبی یا ...) به آنها نگریسته شود ، کاملا سه بعدی و برجسته به نظر میرسند اما رنگ آنها وابسته به رنگ این شیشه ها خواهد بود ؛ بنابراین یک تصویر آناگلیف رنگ های حقیقی خود را از دست میدهد.
آناگلیف ها عضوی نسبتا قدیمیو کلاسیک از خانواده ی بزرگ استریوگرام ها هستند. این تصاویر در دهه ی پنجاه میلادی پدید آمده اند و با تغییرات جزیی تا کنون ادامه ی حیات داده اند. اگر آناگلیف ها را بدون عینک ویژه مشاهده کنید ، سوژه را به صورت سیاه و سفید در متن و حاشیه هایی رنگی را در لبه های آن میبینید ، گویی اشتباه چاپی رخ داده باشد. اما همین جابه جایی رنگ ها است که از پس عینک درک سه بعدی را باعث میشود.
آناگلیف ها چگونه کار میکنند؟
با قدری اختصار قانون عبور انتخابی در فیزیک اپتیک میگوید: یک شیء شفاف نور های همرنگ خود را عبور داده و نورهایی از رنگ دیگر را جذب میکند. آناگلیف ها بر اساس همین قانون ساخته شده اند.
عینک های آناگلیف که برای مشاهده ی این تصاویر به صورت سه بعدی به کار میروند دارای شیشه هایی از دو رنگ مکمل هستند. شیشه ی چشم چپ انواع استاندارد این عینک ها به رنگ سرخ و شیشه ی راست به رنگ سبز ، آبی یا فیروزه ای است. عینکی با این ویژگی توانایی جداسازی دو تصویر مستقل که با یکدیگر ترکیب شده اند را دارا است. اگر با این عینک به تصویر نمادین شکل مقابل نگریسته شود ، چشم از پشت شیشه ی سبز رنگ سطوح سرخ و سیاه را به رنگ سیاه و سطوح سبز و سفید را به رنگ سبز میبیند ، یعنی در پس شیشه ی سبز رنگ حرف R به رنگ سیاه در زمینه ی سبز دیده میشود. به همین ترتیب نیز چشم از پشت تلق سرخ رنگ حرف L رابه رنگ سیاه در زمینه ی سرخ میبیند. در تصاویر آناگلیف این توانایی جداسازی تصاویر ترکیب شده برای بازسازی نماهایی که از دو زاویه ی متفاوت از شیء واحد برداشته شده اند به کار میرود.
چگونه فن آوری جدید عکاسی آناگلیف را ساده میسازد؟
پیش از ظهور امکانات گرافیکی گسترده ی رایانه های شخصی امروزی ، عکاسان آناگلیف ناچار بودند برای تولید یک فریم عکس آناگلیف فرآیند عکاسی و ظهور و ثبوت و چاپ رنگی و ترکیب عکس ها را به طریق شیمیایی و در تاریکخانه انجام دهند. دست کم ساعت ها کار و انتظار لازم بود تا عکاس نتیجه ی کار خود را با عینک مشاهده کرده و نخستین بازخورد را برای اصلاح پرهزینه ی کارش دریافت کند.
امروز بر خلاف گذشته عکاسی آناگلیف یک فعالیت حرفه ای محسوب نمیشود. همان گونه که یک رایانه ی شخصی متوسط با نرم افزارهای ویژه میتواند یک آزمایشگاه طراحی مدارات الکترونیک ، لابراتوار تدوین فیلم و یا یک ارکستر سمفونیک را به خانه ی ما بیاورد ، ما را قادر میسازد تا در کمتر از چند ثانیه از سوژه های دلخواه عکس های سه بعدی آناگلیف تولید کنیم.
از این پس اتکا به قابلیت های ریزپردازنده ما را به سرعت به پیش خواهد برد. اما هنوز هستند کسانی که به روش های سنتی دل بسته اند. آنها نیز پیش از آنکه قدرت نرم افزارها جایگزین بخشی از مهارت های آنان شود در این سو خواهند بود.
• چگونه عکس آناگلیف تهیه کنیم؟
در صورتی که سوژه ثابت باشد ، تنها به یک رایانه ی شخصی متوسط و یک دوربین عکاسی (ترجیحا دوربین دیجیتال با سه پایه) نیاز دارید. در اینجا حاصل تجربیات شخصی نگارنده برای تولید عکس های آناگلیف ارائه شده است. شما میتوانید روش های ابتکاری خود را در پیش بگیرید. در هر صورت برای عکسبرداری از نماهای متحرک باید عکسبرداری از دو نما به طور همزمان صورت گیرد. در این صورت ما به دوربین های گرانقیمت دولنزی آناگلیف یا دو دوربین با کنترل واحد نیازمندیم. اگر میتوانید سوژه را ثابت نگاه دارید ، مراحل زیر را دنبال کنید:
1- از دوزاویه ی متفاوت و نزدیک به هم ، از سوژه عکسبرداری کنید. یعنی پس از ثبت فریم نخست در نقطه ی R ، دوربین را قدری به موازات افق به سمت چپ جابجا کنید و فریم دوم را در نقطه ی L بردارید. موارد زیر را رعایت کنید:
* فاصله ی بین این دو نقطه به دوری یا نزدیکی سوژه وابسته است ، اما قاعده ای دقیق ندارد و میتوان آن را به روش تجربی آزمون و خطا تعیین کرد. در هر صورت کوشش کنید این فاصله نه آن قدر کم باشد که تفاوت های دو فریم پس از انطباق احساس نشود و نه آن قدر زیاد که انطباق تفاوت های اغراق آمیز بین دو نما توسط دو چشم ممکن نباشد.
* در عکسبرداری های نزدیک نمای دوم را با قدری چرخش حول سوژه بگیرید ، طوری که قابی که دوربین در دو نما میبیند تا جای امکان یکسان باشد. در این حالت فرض کنید سوژه در نوک یک مثلث متساوی الساقین تیز قرار دارد که شما از دو رأس مجاور به قاعده آن را عکاسی میکنید.
2- دو فریم را به رایانه منتقل کنید. نیازی به توضیح نیست که اگر دوربین شما دیجیتال باشد این کار آسان تر خواهد بود. اکنون شما دو تصویر هم اندازه در اختیار دارید که یکی از نمای راست (R) و دیگری از نمای چپ (L) برداشته شده اند.
3- با استفاده از نرم افزار آناگلیف تصاویر را باهم ترکیب کنید.
4- با عینک استاندارد آناگلیف (چشمیچپ سرخ رنگ ، چشم راست سبز رنگ) به تصویر نگاه کنید. اگر عینک مخصوص ندارید از فیلتر های ژلاتینی عکاسی و در نبود آنها از طلق های رنگی استفاده کنید. اگر نتیجه رضایت بخش نبود عکاسی را تکرار کنید.
لطفا جهت تهیه به سایت:
http://www.bazar-rouz.com
مراجعه فرمایید
آناگلیف (Anaglyph) ، استریوگرام قابل تشخیص با عینک دو رنگ
آناگلیف ها تصاویری مسطح هستند که در صورتی که با عینک ویژه با شیشه های رنگین از دو رنگ متفاوت (مثلا سبز و سرخ ، یا سرخ و آبی یا ...) به آنها نگریسته شود ، کاملا سه بعدی و برجسته به نظر میرسند اما رنگ آنها وابسته به رنگ این شیشه ها خواهد بود ؛ بنابراین یک تصویر آناگلیف رنگ های حقیقی خود را از دست میدهد.
آناگلیف ها عضوی نسبتا قدیمیو کلاسیک از خانواده ی بزرگ استریوگرام ها هستند. این تصاویر در دهه ی پنجاه میلادی پدید آمده اند و با تغییرات جزیی تا کنون ادامه ی حیات داده اند. اگر آناگلیف ها را بدون عینک ویژه مشاهده کنید ، سوژه را به صورت سیاه و سفید در متن و حاشیه هایی رنگی را در لبه های آن میبینید ، گویی اشتباه چاپی رخ داده باشد. اما همین جابه جایی رنگ ها است که از پس عینک درک سه بعدی را باعث میشود.
آناگلیف ها چگونه کار میکنند؟
با قدری اختصار قانون عبور انتخابی در فیزیک اپتیک میگوید: یک شیء شفاف نور های همرنگ خود را عبور داده و نورهایی از رنگ دیگر را جذب میکند. آناگلیف ها بر اساس همین قانون ساخته شده اند.
عینک های آناگلیف که برای مشاهده ی این تصاویر به صورت سه بعدی به کار میروند دارای شیشه هایی از دو رنگ مکمل هستند. شیشه ی چشم چپ انواع استاندارد این عینک ها به رنگ سرخ و شیشه ی راست به رنگ سبز ، آبی یا فیروزه ای است. عینکی با این ویژگی توانایی جداسازی دو تصویر مستقل که با یکدیگر ترکیب شده اند را دارا است. اگر با این عینک به تصویر نمادین شکل مقابل نگریسته شود ، چشم از پشت شیشه ی سبز رنگ سطوح سرخ و سیاه را به رنگ سیاه و سطوح سبز و سفید را به رنگ سبز میبیند ، یعنی در پس شیشه ی سبز رنگ حرف R به رنگ سیاه در زمینه ی سبز دیده میشود. به همین ترتیب نیز چشم از پشت تلق سرخ رنگ حرف L رابه رنگ سیاه در زمینه ی سرخ میبیند. در تصاویر آناگلیف این توانایی جداسازی تصاویر ترکیب شده برای بازسازی نماهایی که از دو زاویه ی متفاوت از شیء واحد برداشته شده اند به کار میرود.
چگونه فن آوری جدید عکاسی آناگلیف را ساده میسازد؟
پیش از ظهور امکانات گرافیکی گسترده ی رایانه های شخصی امروزی ، عکاسان آناگلیف ناچار بودند برای تولید یک فریم عکس آناگلیف فرآیند عکاسی و ظهور و ثبوت و چاپ رنگی و ترکیب عکس ها را به طریق شیمیایی و در تاریکخانه انجام دهند. دست کم ساعت ها کار و انتظار لازم بود تا عکاس نتیجه ی کار خود را با عینک مشاهده کرده و نخستین بازخورد را برای اصلاح پرهزینه ی کارش دریافت کند.
امروز بر خلاف گذشته عکاسی آناگلیف یک فعالیت حرفه ای محسوب نمیشود. همان گونه که یک رایانه ی شخصی متوسط با نرم افزارهای ویژه میتواند یک آزمایشگاه طراحی مدارات الکترونیک ، لابراتوار تدوین فیلم و یا یک ارکستر سمفونیک را به خانه ی ما بیاورد ، ما را قادر میسازد تا در کمتر از چند ثانیه از سوژه های دلخواه عکس های سه بعدی آناگلیف تولید کنیم.
از این پس اتکا به قابلیت های ریزپردازنده ما را به سرعت به پیش خواهد برد. اما هنوز هستند کسانی که به روش های سنتی دل بسته اند. آنها نیز پیش از آنکه قدرت نرم افزارها جایگزین بخشی از مهارت های آنان شود در این سو خواهند بود.
• چگونه عکس آناگلیف تهیه کنیم؟
در صورتی که سوژه ثابت باشد ، تنها به یک رایانه ی شخصی متوسط و یک دوربین عکاسی (ترجیحا دوربین دیجیتال با سه پایه) نیاز دارید. در اینجا حاصل تجربیات شخصی نگارنده برای تولید عکس های آناگلیف ارائه شده است. شما میتوانید روش های ابتکاری خود را در پیش بگیرید. در هر صورت برای عکسبرداری از نماهای متحرک باید عکسبرداری از دو نما به طور همزمان صورت گیرد. در این صورت ما به دوربین های گرانقیمت دولنزی آناگلیف یا دو دوربین با کنترل واحد نیازمندیم. اگر میتوانید سوژه را ثابت نگاه دارید ، مراحل زیر را دنبال کنید:
1- از دوزاویه ی متفاوت و نزدیک به هم ، از سوژه عکسبرداری کنید. یعنی پس از ثبت فریم نخست در نقطه ی R ، دوربین را قدری به موازات افق به سمت چپ جابجا کنید و فریم دوم را در نقطه ی L بردارید. موارد زیر را رعایت کنید:
* فاصله ی بین این دو نقطه به دوری یا نزدیکی سوژه وابسته است ، اما قاعده ای دقیق ندارد و میتوان آن را به روش تجربی آزمون و خطا تعیین کرد. در هر صورت کوشش کنید این فاصله نه آن قدر کم باشد که تفاوت های دو فریم پس از انطباق احساس نشود و نه آن قدر زیاد که انطباق تفاوت های اغراق آمیز بین دو نما توسط دو چشم ممکن نباشد.
* در عکسبرداری های نزدیک نمای دوم را با قدری چرخش حول سوژه بگیرید ، طوری که قابی که دوربین در دو نما میبیند تا جای امکان یکسان باشد. در این حالت فرض کنید سوژه در نوک یک مثلث متساوی الساقین تیز قرار دارد که شما از دو رأس مجاور به قاعده آن را عکاسی میکنید.
2- دو فریم را به رایانه منتقل کنید. نیازی به توضیح نیست که اگر دوربین شما دیجیتال باشد این کار آسان تر خواهد بود. اکنون شما دو تصویر هم اندازه در اختیار دارید که یکی از نمای راست (R) و دیگری از نمای چپ (L) برداشته شده اند.
3- با استفاده از نرم افزار آناگلیف تصاویر را باهم ترکیب کنید.
4- با عینک استاندارد آناگلیف (چشمیچپ سرخ رنگ ، چشم راست سبز رنگ) به تصویر نگاه کنید. اگر عینک مخصوص ندارید از فیلتر های ژلاتینی عکاسی و در نبود آنها از طلق های رنگی استفاده کنید. اگر نتیجه رضایت بخش نبود عکاسی را تکرار کنید.
لطفا جهت تهیه به سایت:
http://www.bazar-rouz.com
مراجعه فرمایید